(03/05/2020) Quanne ascénne la néve. di Maria Donata Longo | ||
Quanne ascénne la néve.
Rinnde a trasònne silenziòse,
prète antìche candene la notte
quann'ascénne la néve.
Li tìttele so' revendète ianghe,
lu mònde re la Cròce sémbra rìce na prehiéra
e l'àlbere cumme fòssene cristalli,
allùcene a l'uòcchie re la luna.
La ggènde nghiùsa rinde,
attizza fuòche a lu fucurìle
e mamma rice cùnde.
Nuje crijature n'addurmìme
ngìmm'a re côsse sòje
e sunnème la primavera,
albere re cerèse, còrse per la via
e l'anema spenzerèta. | ||